Niezwykła instytucja pod nazwą Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie obchodzi w tym roku 30-lecie istnienia. Narodziła się z pasji kolekcjonerskiej Andrzeja Wawrzyniaka, marynarza i dyplomaty, który w Azji spędził 27 lat. Z prywatnego kolekcjonera stał się profesjonalnym muzealnikiem. Jest członkiem Komitetu Nauk Orientalistycznych Polskiej Akademii Nauk. W 1973 r. podarował swe bogate zbiory dzieł sztuki i obiektów etnograficznych państwu polskiemu i mianowany został dożywotnim dyrektorem i kustoszem utworzonego muzeum. Na początku zbiór liczył ponad 3 tys. eksponatów pochodzących z wysp indonezyjskich. Dziś Muzeum Azji i Pacyfiku gromadzi zbiory ze wszystkich krajów Azji oraz Australii i Oceanii, a kolekcja urosła do 17.400 obiektów.
Kolekcja współczesnego malarstwa, grafik i rysunków indonezyjskich, licząca 350 prac – wśród nich dzieła najsłynniejszych mistrzów lat 50., 60. i 70., artystów młodego pokolenia i twórców malarstwa tradycyjnego – to wyjątkowy poza granicami Indonezji zbiór, który powstał dzięki osobistym kontaktom i przyjaźniom Andrzeja Wawrzyniaka z tamtejszymi artystami.
Muzeum nie posiada stałej ekspozycji z powodu braku miejsca, jednak wystawy czasowe można oglądać w trzech należących do niego galeriach: Nusantara, Galerii Azjatyckiej i Galerii Sztuki Orientalnej Dong Nam. 25 kwietnia w Starej Pomarańczarni w Łazienkach Królewskich otwarto wystawę malarstwa indonezyjskiego ze zbiorów Muzeum Azji i Pacyfiku, na której zgromadzono około 60 obrazów reprezentatywnych dla różnych nurtów artystycznych, inspirowanych zarówno tradycją, jak i światowymi trendami. Ekspozycja będzie czynna do 11 maja.
KD
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy