Oczywiście 11 listopada 1918 r. jest datą odzyskania niepodległości po latach zaborów jak najbardziej umowną, ale przecież symboliczną – 100-lecie odzyskania niepodległości to ważna rocznica i dla państwa, i dla narodu. Miało być niezwykle uroczyście i niezwykle patriotycznie. Tymczasem w 100. rocznicę 11 listopada 1918 r. naród jest podzielony jak bodaj nigdy dotąd. Organizacja uroczystości zupełnie zawiodła. Najpierw pan prezydent zapraszał wszystkich (łącznie z byłymi prezydentami) do udziału w „marszu niepodległości”… którego sam nie organizował, tylko został na niego zaproszony przez narodowców. W dodatku teraz, już po rozesłaniu zaproszeń, sam oznajmił, że w marszu nie będzie uczestniczył, bo tego dnia ma bardzo napięty kalendarz. A okazało się, że nie tylko pan prezydent nie pojawi się na marszu, ale również nie weźmie w nim udziału Prawo i Sprawiedliwość. Mógłby ktoś pomyśleć, że ta decyzja zapadła nie w Pałacu Prezydenckim, lecz na Nowogrodzkiej. Gdyby nie to, że chodzi o ważne dla Polaków święto i ważną rocznicę, cała sytuacja wyglądałaby komicznie. Opowiada się czasem, że na przyjęcie warszawiak przychodzi z butelką, a krakus ze szwagrem. Coś jest na rzeczy. To tak, jakby ktoś zapraszał na kolację, po czym okazało się, że nie jest gospodarzem, tylko sam jest gościem, a na koniec, kiedy już wszystkich naokoło pozapraszał, oświadczył, że on w gruncie rzeczy na tę kolację się nie wybiera, bo w międzyczasie „napiął mu się kalendarz”. Aż by się prosiło, aby na 100. rocznicę odzyskania niepodległości na główne obchody przyjechały głowy państw. Tych najważniejszych i tych ościennych. Swoją obecnością mogłyby dać dowód szacunku dla walki pokoleń Polaków o niepodległość, szacunku dla ich obecnych dokonań, dla państwa, które jest w regionie i w całej Unii Europejskiej przykładem demokracji, praworządności, tolerancji, przykładem sukcesu gospodarczego. Obchody Święta Niepodległości powinny wyrazić dumę Polaków ze swojego państwa, z takim trudem odzyskanego w 1918 r., tracącego jeszcze po II wojnie światowej niepodległość i znów z takim sukcesem odbudowywanego z gruzów. Nic takiego się nie wydarzy. Na uroczystości do Polski przyjedzie może Viktor Orbán, nasz najbliższy partner w rozwalaniu Unii Europejskiej, w dodatku w momencie gdy Unia ta potrzebuje jak nigdy dotąd solidarności. Przyjedzie albo nie, najpierw dobrze przekalkuluje, czy to mu się opłaci politycznie, czy nie, czy nie będzie miał jakiegoś pilniejszego spotkania, np. z prezydentem Putinem. Nikt ważny z Europy na 11 Listopada do Warszawy się nie wybiera. Nawet nie wiem, czy ktoś został zaproszony. Świadczy to najlepiej o tym, jaka jest dziś pozycja Polski w Europie i w świecie. Zamiast chwalić się przed Europą i światem dorobkiem minionego stulecia, dorobkiem III Rzeczypospolitej, jubileusz świętować będziemy jako chory człowiek Europy, osamotniony, wskazywany jako przykład państwa niedorosłego do demokracji, psującego Unię, od której zależą nasza pomyślność i nasz byt. Świętować będziemy jako naród podzielony, skłócony, wśród wzajemnych wyzwisk i oskarżeń, które tradycyjnie od lat towarzyszą wszystkim oficjalnym uroczystościom. To smutne, ale dominującą imprezą rocznicową będzie zdaje się „marsz niepodległości” organizowany przez faszyzujących narodowców, pod ohydnymi hasłami ksenofobicznymi, nacjonalistycznymi i rasistowskimi, wśród ryków podgolonych łbów kiboli. Obawiam się, że właśnie taki obraz Polski i jej święta pokażą światowe telewizje. Smutne to. Jaka władza, takie obchody. Udostępnij: Kliknij, aby udostępnić na Facebooku (Otwiera się w nowym oknie) Facebook Kliknij, aby udostępnić na X (Otwiera się w nowym oknie) X Kliknij, aby udostępnić na X (Otwiera się w nowym oknie) X Kliknij, aby udostępnić na Telegramie (Otwiera się w nowym oknie) Telegram Kliknij, aby udostępnić na WhatsApp (Otwiera się w nowym oknie) WhatsApp Kliknij, aby wysłać odnośnik e-mailem do znajomego (Otwiera się w nowym oknie) E-mail Kliknij by wydrukować (Otwiera się w nowym oknie) Drukuj
