Izrael, Hamas i Palestyński Islamski Dżihad przerzucają się oskarżeniami o odpowiedzialność za śmierć cywilów
Kolejna eskalacja konfliktu izraelsko-palestyńskiego przyniosła śmierć tysiącom ofiar, stając się najkrwawszą rundą starć między Izraelem a Hamasem. Niemal 3,8 tys. zabitych w Gazie i ponad 1,4 tys. w Izraelu (stan na czwartek, 19 października) – tego nie spodziewano się ani po jednej, ani po drugiej stronie muru, choć przecież Izraelczycy i Palestyńczycy zdążyli się przyzwyczaić do cykliczności starć. Do cykliczności – tak, ale nie do śmierci bliskich, bo w końcu większość zabitych po obu stronach to ofiary cywilne, a liczba ta ciągle rośnie.
Koszmar drogi Saladyna
Trudno obarczyć winą jedną stronę. Eskalacja zaczęła się od brutalnego ataku terrorystycznego Hamasu na obiekty cywilne w Izraelu, w tym na festiwal muzyczny i kibuce przy granicy ze Strefą Gazy, co trudno nazwać inaczej niż ludobójstwem, a przynajmniej zbrodnią wojenną. W odpowiedzi Izraelczycy porzucili dotychczasowe podejście, które opierało się (nawet jeśli głównie w propagandzie) na „chirurgicznych” atakach na cele militarne. Owszem, w tych chirurgicznych atakach również ginęli liczni cywile, co Izraelczycy zrzucali na karb wykorzystywania ich przez Hamas i Palestyński Islamski Dżihad jako żywych tarcz. Jednak tym razem niemal od początku z Izraela płyną sygnały, że odpowiedzią na atak terrorystyczny ma być nie tylko ostrzał celów w Gazie, ale także potencjalnie operacja lądowa.
W ramach przygotowań do niej zmobilizowano 300 tys. rezerwistów, a milionowi mieszkańców Strefy Gazy nakazano wycofanie się na południe, za Wadi Gaza, suchą rzekę, która jedynie okresowo wypełnia się wodą, dzieląc niewiele większy od Krakowa obszar mniej więcej na pół. Tym samym 2 mln mieszkańców musi się zmieścić na skrawku ziemi, co jest trudne, może nawet niewykonalne, i grozi pogłębieniem kryzysu humanitarnego. O to nietrudno, bo już kilkadziesiąt godzin po ataku Hamasu na południowy Izrael minister obrony Joaw Galant zapowiedział pełne oblężenie Gazy, w ramach którego odcięto strefę od dostaw wody, elektryczności, paliwa i żywności, a Gaza nie jest obszarem samowystarczalnym, zdolnym do produkcji tych zasobów na taką skalę, by zaspokoić potrzeby mieszkańców.
Już samo wysiedlenie tych 2 mln nie jest łatwe, a walczące strony donoszą, że przeciwnik dodatkowo utrudnia ewakuację. Izraelczycy przekonują, że Hamas blokuje trasy, którymi mają się przemieszczać uchodźcy, choć należy też podkreślić, że w materiałach Sił Obrony Izraela zamieszczanych w mediach społecznościowych oznaczoną na mapkach „drogą do bezpieczeństwa” jest jedynie droga Saladyna, główna ulica o długości 45 km, ciągnąca się z północy na południe Strefy Gazy. Ta podróż dla niektórych okazała się koszmarem, szczególnie że 13 października na trasie konwoju z uchodźcami doszło do eksplozji, w której według Ministerstwa Zdrowia w Gazie zginęło 70 osób.
Cały tekst można przeczytać w „Przeglądzie” nr 43/2023, dostępnym również w wydaniu elektronicznym
Fot. AP/East News
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy