Jak karmić pupila, żeby go nie utuczyć Godzina posiłku jest ulubioną porą dnia Bodgera. Ja przygotowuję jedzenie, a jemu ślina kapie z pyska na kuchenne linoleum. Wreszcie dostaje swoją miskę i zaczyna jeść, ale po chwili ogląda się na mnie i czuję, jak gdyby w ten sposób mówił mi „dziękuję”. Gdy zbliża się pora mojego obiadu, on zawsze z nadzieją czeka, że coś dostanie. Gdy mój mąż podjada między posiłkami, pies czeka z jeszcze większą nadzieją. (…) Ja rzadko jadam mięso, ale moje jedzenie również mu smakuje. Kawałek surowej marchewki lub odcięta końcówka cukinii są nagrodą, którą trzeba zabrać do kąta i tam w spokoju ją skubać. Prawidłowe żywienie jest jednym z warunków psiego dobrostanu, a okazuje się, że sposób karmienia naszych czworonogów nie tylko ma związek z wartością odżywczą i opiniami na temat potrzeb psa w tym zakresie, ale także odzwierciedla to, że pies jest członkiem rodziny. EWOLUCJA METABOLIZMU Psy są zwierzętami wszystkożernymi i mogą jeść różne rodzaje pokarmu. Zdolność trawienia skrobi (np. ryżu lub ziemniaków) jest jedną z cech, które odróżniają psy od współczesnych wilków. Patrząc na to z perspektywy czasu, taka adaptacja do koegzystencji z ludźmi ma jak największy sens, a mimo to, kiedy przeprowadzone w Szwecji przez dr. Erika Axelssona badania doprowadziły do takich wniosków, były one zaskoczeniem. (…) Nadal nie wiemy, kiedy u psów domowych wykształciła się zdolność trawienia skrobi. Próbując to ustalić, badacze skupili się na genomie dawnych psów i wilków. Pozyskali DNA z zębów i kości 13 psów, których szkielety odkryto podczas wykopalisk archeologicznych w Europie i Azji. Zwierzęta te miały od 2 do 20 kopii Amy2B, co oznacza, że na wczesnym etapie rozwoju rolnictwa nie wszystkie psy posiadały dodatkowe kopie genu. Analizy wskazują jednocześnie, że naturalna selekcja związana z obecnością tego konkretnego genu zaczęła się przynajmniej 7 tys. lat temu. Z tych fascynujących badań wynika, że zarówno u psów, jak i u ludzi, geny ułatwiające trawienie skrobi ewoluowały w wyniku rozwoju rolnictwa. Dowodzi to również błędności powszechnego przekonania, że psy należy karmić tak jak wilki. Z linii wspólnych przodków w którymś momencie wyodrębniły się dzisiejsze gatunki wilków i psów, umożliwiając tym drugim odżywianie bardziej zbliżone do diety człowieka. PSY I JEDZENIE Nasze zaabsorbowanie dietami oraz zdrowiem znajduje odbicie w tym, czym karmimy nasze psy. Ankieta przeprowadzona wśród australijskich właścicieli czworonogów pokazała, że najwięcej osób (41%) karmi swoje zwierzęta dwa razy dziennie; mniej więcej jedna trzecia (36%) robi to raz dziennie; a spora grupa (16%) zapewnia pupilom stały dostęp do jedzenia, zostawiając karmę w miskach przez cały czas. Większość psów dostawała smakołyki raz dziennie lub raz w tygodniu (37% w obu przypadkach). Według badania najczęściej stosowanym pożywieniem była sucha karma ze średniego przedziału cenowego (44%), surowe kości (44%) oraz kuchenne resztki (38%). Podobny sondaż przeprowadzony wśród posiadaczy labradorów retrieverów w Wielkiej Brytanii również wskazał na suchą karmę jako najczęstszy rodzaj pożywienia stosowany przez 80% właścicieli, podczas gdy 13% osób dawało swoim labradorom zarówno suchą, jak i mokrą karmę. Szczenięta karmiono trzy lub więcej razy dziennie, ale już w wieku 6-9 miesięcy większość psów dostawała jeść dwa razy w ciągu dnia. Dostępne na rynku suche karmy i jedzenie w puszkach produkuje się według ściśle określonych wartości odżywczych (z uwzględnieniem grup wiekowych oraz zwierząt o specjalnych wymaganiach żywieniowych) i w różnych przedziałach cenowych. Producenci starają się, aby forma, struktura, zapach i kształt suchej karmy były dla psów atrakcyjne. Niektórzy właściciele są przekonani, że dawanie psom suchej karmy jest dobre dla ich uzębienia, ale nie ma dowodów na potwierdzenie takich opinii (wyjątek stanowią specjalne dentystyczne karmy weterynaryjne). Niektórzy właściciele wolą karmić swoje psy inaczej. (…) Część osób woli dawać psom jedzenie przygotowywane w domu, ponieważ chcą unikać stosowanych w przemyśle dodatków (np. konserwantów) i produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez człowieka lub dlatego, że zależy im na żywności ekologicznej. Dla innych samodzielne gotowanie psich posiłków oznacza, że pies jest członkiem rodziny.
