KULTURA
Requiem dla Aleksandrowa
W końcówce ZSRR do kierownictwa chóru zgłosił się lider zespołu Pink Floyd Roger Waters, który zaprosił artystów do wzięcia udziału w koncercie „The Wall Live in Berlin”, podczas którego Rosjanie śpiewali m.in. „Bring the Boys Back Home” wraz z żeńską częścią chóru Bayerische Rundfunk. To sytuowało zespół w awangardzie ówczesnych przemian w Europie i podniosło jego prestiż. Jednak podstawowym zadaniem chóru, wynikającym z „wojennej tradycji”, było towarzyszenie pieśnią tam, gdzie są rosyjscy żołnierze. Dlatego Chór Aleksandrowa koncertował w okręgach wojskowych, jednostkach i oddziałach armii rosyjskiej, także na obszarach działań bojowych: w Afganistanie, Jugosławii, Naddniestrzu, Tadżykistanie i Czeczenii. Teraz lecieli do bazy rosyjskich lotników w Syrii. 25 grudnia samolot tuż po starcie w Soczi spadł do morza.
Czas to pieniądz Romana Opałki
2,3 mln zł – to rekord ceny sprzedaży dzieła sztuki współczesnej w Polsce. Padł 15 grudnia w domu aukcyjnym DESA Unicum, gdy sprzedawano „Detal 3065461-3083581” Romana Opałki. Zgodnie z wymyśloną zasadą od 1965 r. malował białą farbą szeregi liczb. Początkowo używał czarnego płótna, zmienił je następnie na szare i od 1972 r. stopniowo rozjaśniał tło. Aby owo rozjaśnianie nie było zbyt gwałtowne, ale idealnie równomierne, a zarazem maksymalnie powolne, zastosował nowoczesne komputerowe techniki obliczeniowe. Hipotetycznie ustalił więc czas pozostały do końca życia i kazał komputerowo policzyć, jaką porcję białego barwnika ma dodawać do szarego podłoża na każdym kolejnym etapie, aby przy końcu życia malować już tylko białe cyfry na białym tle. Pomysł z lekka szalony zaczął przynosić wymierne skutki, także finansowe.
Judasz według Panasa
Głośny apokryf „Według Judasza” przyniósł Henrykowi Panasowi sławę, ale i przykrości, nie tylko ze strony środowisk kościelnych. Niektórzy w postaci bohatera apokryfu „Świat według Judasza” dopatrywali się cech autora, takich jak wolnomyślicielstwo, tolerancja, autoironia, pobłażliwość wobec ludzkich słabości i wrażliwość na biedę. Ksiądz we Wrocławiu napadł na pisarza z ambony, że bluźni przeciw religii. Publicysta „Tygodnika Powszechnego” zarzucał mu , że jego Judasz jest literackim trupem, a obłąkana z żalu po stracie Mistrza Maria Magdalena stworzyła mit o zmartwychwstaniu Chrystusa.
Qulturalia
KSIĄŻKI
Głód w Korei Północnej
Kiedy człowiek jest bezdomny, potrzeba mu tak naprawdę tylko dwóch rzeczy: jedzenia i czegoś, żeby się ogrzać. Ciepło pozwala przeżyć noc, gdy temperatura spada poniżej zera. W takie noce trzeba znaleźć kryjówkę w jakimś pomieszczeniu, bo inaczej się umrze. Od czasu do czasu Kkodżebi zbierali się wokół ulicznych transformatorów elektrycznych, lgnąc do nich jako do źródła ciepła, ale urządzenia te były zaniedbane i stare. W mroźne noce niektóre sieroty ginęły od porażenia prądem.
Niektóre bezdomne dzieci wołały do kupujących: „Mogę dojeść resztkę pańskiej zupy?”. W Korei Północnej nie żebrało się o pełny posiłek. Prosiło się o niedojedzone resztki z miski po zupie, o łyk mętnej wody na dnie drewnianego kubka.
Fragmenty książki Josepha Kima i Stephana Talty’ego „Pod jednym niebem”, Prószyński i S-ka, Warszawa 2016
Od gospodarki strachem do pożegnania z Afryką
„Hillbilly Elegy” J.D Vance’a to bezsprzecznie książka roku. Wydana jeszcze przed zwycięstwem Donalda Trumpa w wyborach prezydenckich, doskonale ilustruje przyczyny jego nagłego triumfu politycznego. Autor, absolwent prawa na prestiżowym Uniwersytecie Yale, były żołnierz piechoty morskiej, weteran walk w Iraku, opisuje rozkład tkanki społecznej wśród białych Amerykanów z niższych warstw, ilustrując to przykładami z własnego życia. Rodzina nękana wieloma patologiami, opowieści o kryzysie społeczności związanych czy sąsiadujących z przemysłowymi gigantami, dramat dzieci z niepełnych rodzin, upadek publicznej edukacji i problemy urbanistyczne doskonale pokazują, skąd w sercu Ameryki bunt, frustracja i nienawiść do establishmentu. 10 książek, które świat czytał w 2016 r.
PSYCHOLOGIA
Jak ja cię kocham, stary
– Większość mężczyzn żyje dzisiaj w permanentnej emocjonalnej samotności. A dzieje się tak dlatego, że jesteśmy uwikłani w tysiące relacji, ale one są raczej powierzchowne – Jacek Masłowski, psycholog, filozof, trener grupowy, coach oraz psychoterapeuta Gestalt, współtwórca i prezes Fundacji Masculinum opowiada dziennikarzowi Tomaszowi Kwaśniewskiemu o męskiej przyjaźni. – Nie znam kobiety, która by była w swoim życiu pozbawiona środowiska kobiecego. Natomiast znam wielu mężczyzn, którzy są pozbawieni środowiska męskiego. A mężczyzna, który wytnie się z relacji z kumplami, zaczyna gasnąć. Jakby odciął się od prądu.
Fragmenty książki Tomasza Kwaśniewskiego i Jacka Masłowskiego „Czasem czuły, czasem barbarzyńca”.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy