Co jedzą i piją najbardziej długowieczni ludzie świata Według danych Światowej Organizacji Zdrowia Japonia jest krajem o najdłuższej oczekiwanej długości życia. Mężczyźni żyją tu średnio 85 lat, a kobiety 87 lat i cztery miesiące. Za sprawą klimatu i śródziemnomorskiej diety Japonii bliska jest Hiszpania, tam mężczyźni żyją średnio 79 i pół roku, a kobiety 85 lat. Na dodatek Japonia ma najwyższy na świecie odsetek osób, które przekroczyły setny rok życia: na milion mieszkańców przypada ponad 452 stulatków (stan na lipiec 2014 r.). Oczekiwana długość życia w Japonii jest bardzo wysoka, ale między prowincjami panuje w tej kwestii wielka różnorodność. Na wykresie porównującym oczekiwaną długość życia mieszkańców Japonii, Szwecji, Stanów Zjednoczonych i Okinawy (japońskiej prowincji) widać, że oczekiwana długość życia w Japonii jest wysoka, ale to Okinawa zajmuje pierwsze miejsce, począwszy od lat 70. ubiegłego wieku. Okinawa była jednym z regionów, które najbardziej ucierpiały podczas wojny. Wielu jej mieszkańców zginęło bądź zmarło z głodu i braku innych zasobów po zakończeniu konfliktu, więc średnia oczekiwana długość życia jej mieszkańców w latach 40. i 50. nie była zbyt wysoka. Ale gdy podnieśli się ze zniszczeń, z czasem stali się najbardziej długowiecznymi mieszkańcami kraju. Jakie są sekrety długowieczności Japończyków? Co wyjątkowego kryje w sobie Okinawa, że stała się numerem jeden wśród numerów jeden? Naukowcy podkreślają np., że Okinawa jest jedyną prowincją w Japonii, w której nie ma infrastruktury kolejowej. Jej mieszkańcy są niejako zmuszeni do tego, by przemieszczać się pieszo. Jest również jedyną prowincją, w której zdołano zastosować się do zaleceń japońskiego rządu, by spożywać mniej niż 10 g soli dziennie. Cudowna dieta z Okinawy Na tej leżącej na południu Japonii wyspie wskaźnik zgonów z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego jest jednym z najniższych w kraju i bez wątpienia ma to związek ze sposobem odżywiania się. Nieprzypadkowo dieta z Okinawy, jeśli chodzi o wartości odżywcze, jest słynna na całym świecie. Najpoważniejsze dane dotyczące sposobu żywienia na tej wyspie, najczęściej wykorzystywane w książkach i artykułach, zebrał Makota Suzuki, kardiolog z uniwersytetu w Ryukyu, który opublikował ponad 700 artykułów naukowych na temat diety oraz starzenia się na Okinawie, począwszy od lat 70. ubiegłego wieku. Do zespołu badawczego Suzukiego dołączyli J. Willox i C. Willox i zebrali całą wiedzę w książce, którą uważa się za podstawową publikację na ten temat. „The Okinawa Program” opublikowano w 2011 r. Po przeprowadzeniu 25-letnich obserwacji sposobu odżywiania się mieszkańców wyspy naukowcy doszli do następujących wniosków: * Wszyscy mieszkańcy odżywiają się bardzo różnorodnie, przede wszystkim produktami pochodzenia roślinnego. Różnorodność wydaje się tutaj słowem kluczowym. Podczas badania przeprowadzonego na stulatkach z Okinawy wykazano, że regularnie jedzą 206 różnych produktów, wliczając w to przyprawy. Każdego dnia spożywają zaś średnio 11 różnych produktów, co kontrastuje z ubóstwem naszej kultury fast foodów. * Jedzą co najmniej pięć porcji warzyw i owoców dziennie, w tym co najmniej siedem różnych rodzajów. Najprostszym sposobem, by sprawdzić, czy na stole jest ich wystarczająca różnorodność, jest zróżnicowanie kolorystyczne. Na przykład na stole z czerwonymi paprykami, marchewką, szpinakiem, kalafiorem i bakłażanem wielość kształtów i kolorów widać już na pierwszy rzut oka. Warzywa, ziemniaki i strączkowe oraz produkty sojowe, np. tofu, są najpowszechniejszymi artykułami w diecie na Okinawie. Ponad 30% dziennego spożycia kalorii pochodzi z warzyw. * Podstawą diety są zboża. Japończycy codziennie jedzą biały ryż i uzupełniają go makaronem soba albo udon, które stanowią najpopularniejsze rodzaje makaronów. * Cukier stosują tylko bezpośrednio, a jeśli to robią, jest to cukier trzcinowy. (…) Codziennie rano przejeżdżaliśmy samochodem przez rozliczne plantacje trzciny cukrowej w drodze do Ogimi, a obok zamku Nakajin wypiliśmy nawet po szklance soku z trzciny. Obok stoiska znajdował się plakat z informacjami na temat badań nad właściwościami cukru trzcinowego, które pomagają chronić się przed rakiem. Należy jeszcze dodać, że mieszkańcy wyspy średnio trzy razy tygodniowo jedzą ryby, co odróżnia ich od mieszkańców innych części Japonii – najczęściej spożywanym mięsem zwierzęcym jest tam wieprzowina podawana do posiłku zaledwie raz czy dwa razy w tygodniu. Badania Makoty Suzukiego
