Tag "Andrzej Walicki"
(Nie)Przemyślana wypowiedź
Nie wolno godzić się na wypuszczanie dżina z butelki przez etnicyzację wielkich procesów historycznychBronisław Łagowski w ważnym felietonie „Cząstki elementarne” (PRZEGLĄD nr 6) ustosunkował się do niedawnej wypowiedzi ministra spraw zagranicznych Grzegorza Schetyny, przypisującej zasługę wyzwolenia Oświęcimia nie Armii Czerwonej jako takiej, ale służącym w niej żołnierzom ukraińskim. Sprawdziłem to w internecie i, niestety, znalazłem tam takie słowa ministra: „A może lepiej powiedzieć, że to I Front Ukraiński i Ukraińcy wyzwalali, bo tam wtedy żołnierze ukraińscy byli,
Czy możliwy jest liberalizm lewicowy?
Państwo opiekuńcze było zaledwie pierwszym krokiem w kierunku wskazywanym przez najbardziej dalekowzrocznych myślicieli liberalnych Tekst ten jest ostatnim rozdziałem studium „Czy możliwy jest liberalizm lewicowy”, zatytułowanym „Co dalej”. Całość ukaże się w przygotowywanym do druku kolejnym tomie prac prof. Walickiego, publikowanych przez Wydawnictwo Universitas. Tytuł niniejszej rozprawy miał formę pytania: czy możliwy jest liberalizm lewicowy? W świetle przedstawionej wyżej („P” nr 22 – przyp. red.) rekonstrukcji rozwoju tradycji liberalnej
Wypaczony liberalizm
Tym, co realnie istnieje w Polsce, jest redukcja demokracji do konkurencji między elitami politycznymi Niniejszy tekst, napisany „pod wpływem debaty politycznej w sprawie podniesienia wieku emerytalnego”, jak stwierdza autor, jest fragmentem przedostatniego rozdziału „Ofensywa prawicy i dekonstrukcja tradycji liberalnej pod hasłem »neoliberalizmu«”, pochodzącego ze studium „Czy możliwy jest liberalizm lewicowy”. Całość ukaże się w przygotowywanym do druku kolejnym tomie prac prof. Andrzeja Walickiego, publikowanych przez Wydawnictwo Universitas. Andrzej Walicki W krajach rozwiniętych
„Patriotyczny” szantaż
W książce Andrzeja Romanowskiego chodzi o coś więcej niż, bardzo pouczającą skądinąd, ewolucję ideową „Tygodnika Powszechnego” Tytuł znakomitej książki Andrzeja Romanowskiego „Wielkość i upadek »Tygodnika Powszechnego« oraz inne szkice”, jest adekwatny, ale mimo to zawęża jej treść, a tym samym pomniejsza jej znaczenie. Chodzi w niej bowiem o coś więcej niż, bardzo pouczająca skądinąd, ewolucja ideowa „Tygodnika Powszechnego”. W krótkim słowie wstępnym autor potraktował kazus „Tygodnika” jako ilustrację ogólnego
Niebezpieczne nieporozumienia w sprawach nauki
Bardzo niekorzystna dla środowiska naukowego stała się próba wdrożenia amerykańskiego systemu studiów dwustopniowych, czyli podziału studiów na licencjackie oraz podyplomowe Artykuł Kuby Kapiszewskiego „Z habilitacją na dobre i na złe” („P” nr 4, 30.01.2011) porusza sprawę głęboko niepokojącą polskie środowiska naukowe, zarówno uniwersyteckie, jak i PAN-owskie. Ale koncentruje się na jednej tylko kwestii – na projekcie zmian w regulacjach dotyczących stopnia doktora habilitowanego. Przedmiotem uzasadnionego niepokoju jest natomiast – i powinien być całokształt
W stronę lewicy
Prof. Walicki: Nigdy nie byłem radykałem; właśnie dlatego – aby uniknąć skojarzenia z radykalizmem – wolałem określać się jako lewicowy liberał, a nie po prostu człowiek lewicy Nakładem Instytutu Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk ukazała się książka prof. Andrzeja Walickiego pt. „Idee i ludzie. Próba autobiografii”. Tydzień temu opublikowaliśmy fragment opisujący lata 1978-1981, w którym prof. Walicki przedstawia relacje z opozycją i powody swojego wyjazdu z Polski na wiele lat. Drugi, poniżej zamieszczony fragment (wybrany przez redakcję,
Dlaczego wyjechałem z Polski na długie lata
ANDRZEJ WALICKI: Przekonałem się, że nowo ukształtowana, pozasystemowa opozycja nie tylko nie życzy sobie racjonalnej dyskusji z „ludźmi środka”, ale wręcz do niej nie dopuszcza Nakładem Instytutu Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk ukazała się książka prof. Andrzeja Walickiego pt. „Idee i ludzie. Próba autobiografii”. Poniższy fragment (wybrany przez redakcję, pominięto w nim przypisy) opisuje lata 1978-1981 i przedstawia relacje prof. Walickiego z opozycją i powody jego wyjazdu z Polski na wiele lat. Trzecim powodem moich waszyngtońskich trosk był rozwój sytuacji
O polskiej rzeczywistości moralnej (cz.II)
Obowiązywał – i obowiązuje nadal – pogląd, że Rosji nie należy życzyć dobrze, jej sukcesy bowiem są zasadniczo sprzeczne z interesami Polski, a jej klęski są jej własną winą Dokończenie z poprzedniego numeru III. Liberalizm bez sprawiedliwości Charakterystyczną cechą polskiego krajobrazu ideologicznego jest także szczególne połączenie moralistyki antykomunistycznej i narodowej z czysto ekonomicznym liberalizmem, głoszącym bez skrupułów program powrotu do bezwzględnych reguł wolnorynkowej konkurencji oraz drastycznego wzrostu nierówności społecznych, kosztem obniżenia poziomu życia pracowników
O polskiej rzeczywistości moralnej (cz.I)
Czy istniała możliwość zapoczątkowania dziejów III RP pod znakiem narodowego pojednania, a nie poniżania niedawnych przeciwników? Moim zdaniem tak Artykuł niniejszy napisany został w związku z debatą na temat „Moralne problemy Polski współczesnej”, która odbyła się w dniu 18 listopada 2009 r. na Uniwersytecie Warszawskim, z inicjatywy Towarzystwa Kultury Świeckiej im. Tadeusza Kotarbińskiego i Redakcji „RES HUMANA”. Jego pierwodruk ukazał się, wraz z całą debatą, w pierwszym numerze „RES HUMANA” z 2010 r. Wypowiadanie się po raz któryś z rzędu na temat
Rosyjski i polski obowiązek pamięci i prawo do zapomnienia
Nigdzie poza Rosją konferencja zogniskowana wokół spraw polskich nie mogłaby zgromadzić aż tylu uczestników W dniach 22-24 października br. odbyła się w Moskwie międzynarodowa konferencja pt. „Rosja i Polska: obowiązek pamięci i prawo do zapomnienia”. Konferencja olbrzymia, zorganizowana przez Rosyjski Instytut Kulturologii oraz stałe przedstawicielstwo PAN przy Rosyjskiej Akademii Nauk, pod patronatem Ministerstwa Kultury Federacji Rosyjskiej i z udziałem szeregu innych instytucji (w tym również ambasady USA i ambasady Niemiec w Moskwie). Wygłoszono na niej aż 116 referatów,
