Tag "Mirosław Głogowski"
Kijów-Moskwa-gaz
Rosjanie przegrali pierwszą bitwę z pomarańczową rewolucją. Ale na Ukrainie znowu mają coraz więcej do powiedzenia Całkowita kapitulacja czy pragmatyczny kompromis marzeń z rzeczywistością? Od miesięcy, a nawet od samego początku pomarańczowej rewolucji na Ukrainie obserwatorzy stawiają pytanie: czy Rosja pogodzi się z wyrwaniem się Kijowa z moskiewskiej strefy wpływów. W gorących dniach końca 2004 r., kiedy polityka ukraińska rozgrywała się tyleż w zaciszach gabinetów, co przy otwartej kurtynie na kijowskim Majdanie Niepodległości, gdzie Wiktor Juszczenko i –
Wiktor kontra Żelazna Julia
Prezydent Juszczenko przeforsował swojego premiera. Ukraińcy mogą uznać, że zdradził przy okazji ich rewolucję Kto naprawdę niszczy pomarańczową rewolucję? Kilka dni temu prezydent Wiktor Juszczenko oświadczył, że na Ukrainie realizowany jest scenariusz rujnowania władzy, w którym biorą udział siły „będące na Majdanie (plac Niepodległości w Kijowie, na którym rozgrywała się pomarańczowa rewolucja – przyp. MG) i ci, którzy chcieli Majdan rozpędzić”. Sens jego wypowiedzi od razu został zderzony z praktyką polityczną – tego
Juszczenko ratuje rewolucję
Ukraińcy coraz częściej patrzą na obecną władzę jak na kontynuatorów ekipy Kuczmy-Janukowycza Rewolucja pożera własne dzieci. To stare porzekadło jak ulał pasuje do najświeższego kryzysu politycznego na Ukrainie, gdzie w minionym tygodniu konwulsje na szczytach władzy zakończyły się dymisją całego rządu z Julią Tymoszenko na czele i serią dymisji wśród najbliższych współpracowników prezydenta Wiktora Juszczenki. Stanowiska stracili nie tylko wszyscy ministrowie, lecz także tak wpływowi politycy jak szef prezydenckiego Biura Bezpieczeństwa Narodowego, Peter Poroszenko,
12 prac Juszczenki – bilans półroczna
Złapanie zabójców dziennikarza Gongadzego, zabranie Kriworożstali zięciowi Kuczmy i pojednanie z Polską to główne sukcesy Kijowa Pół roku nowych rządów na Ukrainie – połowiczna satysfakcja z efektów, można by napisać w pierwszym podsumowaniu. Pomarańczowy kolor wciąż króluje w Kijowie przy okazji rozmaitych świąt politycznych, ale proza codzienności wprowadziła już sporo korekt do ukraińskich marzeń. 20 stycznia tego roku, nieomal na inaugurację prezydentury Wiktora Juszczenki, opublikowaliśmy w „Przeglądzie” tekst zatytułowany „12 prac Wiktora
Europa do lamusa?
Odrzucenie eurokonstytucji w Holandii i Francji zmusza Unię do prawdziwej rozmowy ze zwykłymi Europejczykami Złość i rozczarowanie. To chyba najczęstsze uczucia wyrażane na łamach prasy i w publicznych wypowiedziach po negatywnych decyzjach Francji i Holandii w sprawie ratyfikacji eurokonstytucji. Znamienne, że głośni wcześniej przeciwnicy traktatu europejskiego bez specjalnego triumfu przyjmują swój – było nie było – polityczny sukces. Niewykluczone, że uświadamiają sobie, że nowej wersji eurokonstytucji wypracować raczej się nie da. Jeśli bowiem zastanowić się, czego się bali
Przywódca Blair
Ma siłę charakteru i zdolność przezwyciężania kłopotów. Dlatego po raz trzeci wygrał wybory Jak bardzo liczy się człowiek w polityce? 5 maja w wyborach w Wielkiej Brytanii okazało się jeszcze raz, że to wyjątkowo ważny czynnik wpływający na polityczne decyzje. Tysiące Brytyjczyków, którzy poszli głosować, powtarzały właściwie to samo: – Gdyby nie Tony Blair, już nie głosowałbym (nie głosowałabym) na Partię Pracy. Albo: – Wahałem się (wahałam się) między laburzystami a liberałami (którzy uzyskali nadspodziewanie wysokie poparcie –
Hattrick Tony’ego Blaira
Wszystkie sondaże wskazują na trzecie wyborcze zwycięstwo brytyjskiej Partii Pracy Charyzma i telewizyjny wdzięk, powtarzają w Wielkiej Brytanii specjaliści od marketingu politycznego, jeszcze raz pozwoliły, by Tony Blair praktycznie przed wyborami do Izby Gmin mógł już się ogłaszać zwycięzcą elekcji przewidzianej na 5 maja. Spełniają się więc przepowiednie, że laburzystowski premier idzie w ślady Margaret Thatcher, która także potrafiła poprowadzić w latach 80. swoją partię, konserwatystów, do trzeciego kolejnego zwycięstwa. W przeciwieństwie do słynnej Żelaznej
Czesi wstydzą się Grossa
Miał być dumą kraju – zniszczył socjaldemokrację i wiarę w nową generację polityków Kto idzie w górę za szybko, szybko też spada, powtarzają dzisiaj Czesi w rozmowach przy piwie. Starsze pokolenie polityków i praskich autorytetów ubolewa także nad poziomem intelektualnym i moralnym wielu nowych, młodych przywódców w czeskiej polityce, którzy – jak napisał dziennik „Mlada Fronta Dnes” – „znają się na socjotechnice i marketingu w polityce, ale za jednego halerza nie ma w nich poczucia przyzwoitości ani świadomości
Rosja-Polska: skazani na wojnę?
Dzisiaj spory i spięcia są częścią POJEDNANIA polsko-niemieckiego. Dlaczego nie mogłoby się tak stać pomiędzy Rosją a Polską? „Polacy nigdy nie będą szczerymi przyjaciółmi Rosjan. Natura ciągnie wilka do lasu”, pisał w 1830 r. Aleksander Bestużew (ten z wiersza Mickiewicza „Do przyjaciół Moskali”) tuż po wybuchu powstania listopadowego, które on sam, carski zesłaniec, nazwał nie inaczej jak „zdradą warszawską”. Trzydzieści kilka lat później Walerian Łukasiński, bohater powstania styczniowego, zanotował z kolei: „Moskal to taki typ pełen
12 prac Wiktora Juszczenki
Nowy prezydent Ukrainy rozpoczyna rządy w atmosferze entuzjazmu, ale czekają go zadania na miarę… Herkulesa Ci, którzy go na Ukrainie kochają – a takich jest wielu – są przekonani, że „ich Wiktor” przeprowadzi Ukrainę przez Morze Czerwone od obecnego stanu powszechnej korupcji, nadużyć władzy i codziennej biedy do krainy szczęśliwości na wzór tej z filmowej „Dynastii”, a więc wypisz, wymaluj prawie dokładnie w zgodzie z marzeniami tysięcy Polaków sprzed 15 lat, z roku 1989. Kiedy więc Wiktor Juszczenko przeprowadzi się już w tym tygodniu
