Tag "Monika Śladewska"
Czciciele Wielkiej Ukrainy
Partie nacjonalistyczne na Ukrainie od początku niepodległości zajmowały się szerzeniem mitu niepodległościowego, kultu wodzów OUN-UPA. Pod adresem władz w Kijowie formułowały żądania uznania tzw. Ukraińskiej Powstańczej Armii za formację narodowowyzwoleńczą, ustanowienia 14 października (data powstania UPA) świętem narodowym i przyznania uprawnień kombatanckich bojówkarzom UPA. Najbardziej wpływową partią z paramilitarnymi przybudówkami, mającą struktury lokalne, jest Swoboda znana z antypolonizmu. Jej członkowie skandują hasła „Chwała nacji – Śmierć wrogom”, „Pamiętaj obcy, tu gospodarzem jest Ukrainiec”, „Bandera przyjdzie i zaprowadzi porządek”. Faszyzm na Zachodzie został potępiony, radykalne partie i organizacje na Ukrainie nawiązujące do idei faszystowskich zostały uznane za opozycję demokratyczną, są wspomagane i finansowane przez państwa UE i USA.
Kto nie z nami, ten separatysta i wróg
Ukraińska nacjonalistyczna myśl polityczna sformułowana w latach 20. i 30. XX w. nie zmieniła się. Szef partii Swoboda Oleg Tiahnybok 26 stycznia 2011 r. powiedział: „Nasza ideologia jest oparta na pracach Dmytra Doncowa, my staramy się ją jedynie uwspółcześnić”. Radny Miejskiej Rady Lwowa Juryj Michalczyszyn 13 stycznia 2011 r. oznajmił: „Nasza banderowska armia przejdzie rzekę Dniepr, przejdzie Donbas, przepędzi z Ukrainy bandę niebieskich”. Społeczeństwo Ukrainy uznaje OUN-UPA za margines narodu, a czerwono-czarny sztandar za symbol faszyzmu. Wystąpienie przeciwko większości społeczeństwa, niszczenie infrastruktury własnego państwa, kierowanie się zasadami ukraińskiego nacjonalizmu etnicznego – „kto nie z nami, ten separatysta i wróg” – nieuchronnie zawsze prowadziło do bratobójczej wojny na Ukrainie.
Terrorysta, kolaborant, nazista
W tym roku minie 55 lat od śmierci mitycznego wyzwoliciela Ukrainy. 15 października 1959 r. w wieku 50 lat zginął w zamachu Stepan Bandera – terrorysta, kolaborant hitlerowski, ukraiński nazista. Po zakończeniu II wojny światowej jako Stefan Popiel na stałe osiadł w Monachium, podawał się za Polaka na uchodźstwie. Za zbrodnie wojenne był poszukiwany przez wywiad radziecki i to pracownik KGB Bohdan Staszynśkyj okazał się sprawcą zamachu. Jego haniebne dziedzictwo jest wciąż żywe i dzieli Ukrainę. Bandera zaciekle zwalczał polskość na Kresach Wschodnich. 80 lat temu, 15 czerwca 1934 r., jego ludzie dokonali zamachu na ministra spraw wewnętrznych Bronisława Pierackiego. Zauroczony Hitlerem Bandera współpracował z wywiadem niemieckim. Od 10 lutego 1940 r. pod patronatem gestapo i Abwehry działały dwie frakcje OUN-Melnykowców i OUN-Banderowców.
Polaków w pień wycinać
23 lutego 1944 r. wieś Huta Pieniacka zaatakowało ok. 60 ukraińskich esesmanów w mundurach Wehrmachtu. Gdy zaczęli strzelać, komendant wydał rozkaz obrony. Walka trwała trzy godziny, poległo pięciu esesmanów. 28 lutego wyposażony w broń ciężką 4. pułk Dywizji SS Galizien w sile ok. 1,5 tys. żołnierzy zaatakował bezbronnych mieszkańców. Za esesmanami podjechały bojówki UPA z benzyną w kanistrach. Mieszkańców spędzono do kościoła, zaganiano grupami do budynków; budynki podpalono, a zgromadzonych w kościele bestialsko wymordowano. W ciągu dnia wieś zniknęła z powierzchni ziemi, zginęło ponad 1,1 tys. osób. Podobny los spotkał mieszkańców Podkamienia – w marcu 1944 r. zamordowano tam 605 osób. Współdziałające z tzw. UPA pułki policyjne SS Galizien spacyfikowały 40 polskich miejscowości.
Antychrześcijańska ocena ludobójstwa
Orędzie biskupów Ukraińskiej Cerkwi Greckokatolickiej w sprawie zbrodni na Wołyniu to akt o charakterze bardziej politycznym niż religijnym. Biskupi, kierując się przesłankami politycznymi, usprawiedliwili morderców, zbilansowali cierpienia. Polaków uznali za równorzędnych sprawców, czym wpisali się w zręby strategii ukraińskiego nacjonalizmu, niemającego nic wspólnego z etyką chrześcijańską. Przesłanie sformułowane przez politycznych doradców Cerkwi jest obliczone na przeczekanie obchodów 70. rocznicy tragedii Polaków. Nie można stawiać na jednej płaszczyźnie agresora i napadniętego, bandyty z bronią lub siekierą i bezbronnego. Inspiratorami, organizatorami i dowódcami tzw. UPA na Wołyniu byli nie ateiści, lecz wierni Cerkwi greckokatolickiej. Taka jest niewygodna prawda i trzeba o niej mówić.
Esesmani spod sztandaru OUN
Dywizja SS Galizien, twór Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, została utworzona w 1943 r. na terenie Małopolski Wschodniej, przekształconej przez Niemców w dystrykt Galicja i przyłączonej do Generalnego Gubernatorstwa. W skład dywizji weszli Ukraińcy, do 1939 r. obywatele polscy, inspirowani przez faszyzujące kierownictwo OUN i kler greckokatolicki. Ochotnikom sugerowano, że będą prekursorami przyszłej narodowej ukraińskiej armii, zachęcano ich też korzyściami materialnymi. Ukraińscy rekruci do SS Galizien przysięgali wierność na całe życie Hitlerowi. Żołnierze SS Galizien mają na rękach krew 1,1 tys. Polaków zamordowanych w Hucie Pieniackiej i 800 w Podkamieniu. Galicyjska dywizja do ostatniego dnia wojny była w strukturach Waffen SS.
„Karta” przeciw Kresowianom
Polemika z redaktorem naczelnym Zbigniewem Gluzą Pan Zbigniew Gluza Redaktor Naczelny „Karty” W 64. numerze „Karty”, w artykule „Komu znowu służymy” zaatakował Pan środowisko kresowe, kombatanckie i mnie osobiście. Do napisania tego listu skłoniły mnie
Manipulacja historią Kresów
Utożsamianie banderowców czy ounowców ze społeczeństwem ukraińskim jest zręcznym wybiegiem ukraińskiej nacjonalistycznej propagandy Współczesna historiografia ukraińskich nacjonalistów ma jedną wspólną cechę: obronę faszystowskiej Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) i wszystkich jej sił zbrojnych. Ludobójstwo
Wołyńskie losy Czechów
Na Wołyniu Czesi wiedzieli, że po zlikwidowaniu Polaków przyjdzie kolej na nich Metodyczne mordy masowe dokonywane przez OUN-UPA rozpoczęły się wczesną wiosną 1943 r., były połączone z rabunkiem mienia i paleniem polskich zagród. Podpalenie polskich dworów w maju
Istriebitielne Bataliony
Akowcy wstępowali do nich nie z chęci kolaboracji, ale położenia kresu ludobójstwu dokonywanemu przez OUN-UPA Czy można pisać o Istriebitielnych Batalionach bez przypomnienia, chociażby w skrócie, o położeniu polskiej ludności Kresów Południowo-Wschodnich II RP, od momentu wybuchu II wojny światowej? Ten
