Katastrofa lotnicza zabrała najlepszy chór męski na świecie Wspaniały Chór Aleksandrowa już nie zaśpiewa. W Rosji ogłoszono żałobę, ale i u nas były tysiące miłośników tego zespołu, który dawał najlepsze świadectwo muzycznego mistrzostwa. Nie usłyszymy już ani nie zobaczymy śpiewaków w mundurach. Zespół założył jeszcze w latach 20. Aleksandr Aleksandrow, ale pierwszym dyrygentem był Michaił Szulman, który kierował chórem do roku 1937, kiedy został aresztowany w wyniku jednej ze stalinowskich czystek. Pierwszy skład zespołu w 1928 r. liczył 12 artystów: ośmiu śpiewaków, dwóch tancerzy, akordeonistę i lektora. Po tym, jak w 1933 r. zespół po raz pierwszy wystąpił przed Józefem Stalinem, żaden państwowy koncert nie mógł się odbyć bez udziału chóru. Do roku 1935 zespół powiększył się do 135 wykonawców. Podczas wojny chór podlegający organizacyjnie Armii Czerwonej śpiewał na frontach dla żołnierzy radzieckich. Apogeum liczebności osiągnął w 1948 r. – 313 wykonawców. Od tego momentu zaczęła się też jego światowa kariera. Założyciel Kim był Aleksandr Aleksandrow? Wybitny muzyk wojskowy urodził się w 1883 r. Trudno powiedzieć, czy od razu stał się komunistą, wiadomo jednak, że to on skomponował muzykę do „Hymnu partii bolszewików”, a na podstawie tej melodii w 1943 r. powstał hymn Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Ta sama muzyka i trochę zmienione słowa stały się następnie hymnem Rosji. Aleksandr Aleksandrow skomponował też kilka najpopularniejszych pieśni wojskowych dla swojego chóru, m.in. „Po dolinach i po górach” oraz „Swiaszczennaja wojna”. Muzyk uzyskał stopień generała majora, był też profesorem moskiewskiego konserwatorium. Kierował chórem aż do śmierci w 1946 r., po nim szefem zespołu został jego syn Borys Aleksandrow, także kompozytor i generał major. Zagraniczne wyjazdy chóru rozpoczęły się w 1946 r. występami w Polsce i w Czechosłowacji. Tu – na trzy tygodnie przed śmiercią założyciela zespołu – nagrano pierwsze płyty. W czasach pokojowych zespół umacniał znakomitą opinię i poszerzał repertuar. Imię założyciela chór otrzymał w 1949 r. Nadal był zespołem reprezentującym armię ZSRR, a później Armię Federacji Rosyjskiej i podlegał Ministerstwu Obrony FR. W repertuarze zespołu uzbierało się ponad 2 tys. utworów, prócz pieśni wojskowych i ludowych są tu także utwory cerkiewne, kompozycje ze skarbnicy klasyki rosyjskiej i zagranicznej, pieśni różnych narodów, a nawet opracowania utworów z gatunku rocka i popu. Pełny skład zespołu to 186 osób – dziewięciu solistów, 64 chórzystów, 38 członków orkiestry i 35 tancerzy. Przy zespole działała też młodzieżowa szkoła muzyczna Młodzi Aleksandrowcy dla dzieci w wieku od 5 do 13 lat. W skład zespołu wchodziła także grupa estradowa Aleksandrow-Park, wykonująca dawne szlagiery we współczesnych aranżacjach. Obecnie oficjalna nazwa zespołu brzmi: Akademicki Zespół Pieśni i Tańca im. Aleksandrowa. Ale i główny zespół unowocześnił swój profil muzyczny. W końcówce ZSRR do kierownictwa chóru zgłosił się lider zespołu Pink Floyd Roger Waters, który zaprosił artystów do wzięcia udziału w koncercie „The Wall Live in Berlin”, podczas którego Rosjanie śpiewali m.in. „Bring the Boys Back Home” wraz z żeńską częścią chóru Bayerische Rundfunk. To sytuowało zespół w awangardzie ówczesnych przemian w Europie i podniosło jego prestiż. Jednak podstawowym zadaniem chóru, wynikającym z „wojennej tradycji”, było towarzyszenie pieśnią tam, gdzie są rosyjscy żołnierze. Dlatego Chór Aleksandrowa koncertował w okręgach wojskowych, jednostkach i oddziałach armii rosyjskiej, także na obszarach działań bojowych: w Afganistanie, Jugosławii, Naddniestrzu, Tadżykistanie i Czeczenii. Teraz lecieli do bazy rosyjskich lotników w Syrii. Bezpieczniacka podróbka Sława Chóru Aleksandrowa (pod taką nazwą jest on znany w Polsce) była tak wielka, że z tej marki zaczął korzystać inny zespół mundurowych śpiewaków, zorganizowany przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Rosji. Podczas występów na Zachodzie prezentował się tak samo jak Chór Aleksandrowa przyznający się do pochodzenia od Armii Czerwonej. Zachodni impresariowie uważali więc, że to oryginalny i ceniony Chór Aleksandrowa, który np. w 1961 r. zdobył nagrodę Akademii Francuskiej za najlepszą płytę roku. W 2011 r. konflikt z chórem „bezpieczniaków” przybrał na sile i zmusił Chór Aleksandrowa do opublikowania na You Tube materiału „Skandal wokół zespołu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. W oświadczeniu podano, że zespół im. gen. Jelisiejewa przypisywał sobie
