Józef Hen pisarz,scenarzysta. Nagrody: Książki Roku w 1961 r. za „Kwiecień”, w 1997 r. za „Błazen – wielki mąż”. Inne znane powieści: „Bokser i śmierć”, „Crimen”, „Ja, Michał z Montaigne”, „Milczące między nami”, „Nikt nie woła”, „Odejście Afrodyty”, „Nie boję się bezsennych nocy” (trzy tomy). Kiedy Pan zrozumiał, że jest już dorosły? – Podczas oblężenia Warszawy w 1939 r. Poczułem odpowiedzialność za rodziców i kamienicę, której zostałem komendantem. 2. Jakie wspomnienie z dzieciństwa Pana prześladuje? – Miałem sielskie dzieciństwo, chociaż pamiętam pożar drewnianej willi w naszym sąsiedztwie, musieliśmy uciekać. 3. Czy płakał Pan kiedyś z miłości? – Oczywiście. „Miłość to łzy – płaczesz, a więc kochasz” – powiedział Sainte-Beuve 4. Co ostatnio najbardziej wyprowadziło Pana z równowagi? – Stale mnie coś wyprowadza z równowagi. Język kłamstw, oszczerstw, bezczelnej ignorancji, a tego nam nie brakuje. 5. Czy ma Pan taką osobę, której nigdy nie wybaczy? – Na pewno, ale w tej chwili nie pamiętam, kto to jest. 6. Czego ma Pan za dużo? – Zobowiązań. Także prywatnych. Nie mogę sobie z tym dać rady. 7. W życiu nie ma nic lepszego, niż… – …pić wiśniówkę w miłym towarzystwie. 8. Brak mi pewności siebie, kiedy… – …oddaję maszynopis w wydawnictwie. Wydawcy często nie rozumieją, że pisarz umiera z niecierpliwości, chce się szybko dowiedzieć, czy się nie zbłaźnił. 9. Starość to… – …coś przede mną. Nareszcie sobie poczytam. 10. Czym jest dla Pana obraz Leonarda da Vinci „Ostatnia wieczerza”? – Znakomitym studium psychologicznym. Tam każda twarz jest inna. Można się im przypatrywać i odgadywać duchowe wnętrze postaci. 11. Przed jaką pokusą nie jest Pan w stanie się wybronić? – Pokusy to świetna rzecz, nie należy się przed nimi bronić. 12. Z kim chciałby Pan zjeść uroczystą kolację? – Ze Stanisławem Augustem Poniatowskim. Kolacja może być nieuroczysta. 13. Praca, jakiej by się Pan nigdy nie podjął? – Recenzent tomików wierszy. 14. Od kogo nauczył się Pan najwięcej? – Od Boya-Żeleńskiego. Nie chodzi tylko o pisarstwo, także o sposób zrozumienia życia. 15. Jaka była najbardziej ryzykowna decyzja, którą podjął Pan w życiu? – Przez całą wojnę wciąż podejmowałem takie decyzje. Najbardziej ryzykowna była ucieczka z batalionu pracy w Stalingradzie do Armii Andersa w Uzbekistanie. Groziła za to czapa. 16. Komputer, pilot, telefon komórkowy to dla Pana… – …przejaw geniusz ludzkiego, ale nie muszę tego mieć. 17. Czy lubi Pan wyobrażać sobie, co by Pan zrobił, gdyby ponownie mógł przeżyć swoje życie? – Nigdy tego nie robię. 18. Czy ogląda się Pan w lustrze, ilekroć jest ku temu sposobność? – Zapominam się obejrzeć nawet wtedy, gdy ostrzyże mnie córka. 19. Czy był Pan kiedyś u wróżki (chiromantki)? – Nie, nigdy, ale w Samarkandzie, w maju 1944 r., gdy zobaczyłem rosyjskiego brodacza chiromantę, kazałam postawić sobie horoskop. Mniej więcej się sprawdził, jest o tym mowa w mojej książce „Nikt nie woła”. 20. Czy ściska Pana w gardle, gdy słyszy Pan narodowy hymn Polski? – Czasem. Ale także, gdy słyszę „Marsyliankę”. 21. Czy wyciąga Pan od przyjaciół zwierzenia intymne? – Nigdy, ale wysłuchuję, gdy chcą się zwierzyć. 22. Jak się Pan zachowa, gdy ktoś obcy zostawi Pana na chwilę samego w swoim pokoju, w którym na biurku leży otwarta książka lub notatki o tej książce? – Przeglądam książki, które są na półce lub gapię się przez okno. 23. Jakim chciałby Pan pozostać w pamięci przyjaciół? – Nigdy się nad tym nie zastanawiam. Udostępnij: Kliknij, aby udostępnić na Facebooku (Otwiera się w nowym oknie) Facebook Kliknij, aby udostępnić na X (Otwiera się w nowym oknie) X Kliknij, aby udostępnić na X (Otwiera się w nowym oknie) X Kliknij, aby udostępnić na Telegramie (Otwiera się w nowym oknie) Telegram Kliknij, aby udostępnić na WhatsApp (Otwiera się w nowym oknie) WhatsApp Kliknij, aby wysłać odnośnik e-mailem do znajomego (Otwiera się w nowym oknie) E-mail Kliknij by wydrukować (Otwiera się w nowym oknie) Drukuj
Tagi:
Helena Kowalik
