Orientacyjnie proponuję do rozważenia kilka nazwisk do składu nowego rządu:
Kwaśniewski (w 1988 r. przewodniczący Komitetu Młodzieży i Kultury Fizycznej – przyp. red.), Bilip6, Królewski, Rosati, Szpringer7, Sawic8, Trzeciakowski9, dr inż. Zbigniew Wnęk10 (członek SD z Krakowa, metalurg, autor słynnych artykułów w latach 80/81, którego Tow. Generał polecił ściągnąć w grudniu 1981), prof. Grabowski11 (rektor Politechniki), Witold Jurasz12.
Są to nie tyle konkretne kandydatury, ile raczej symboliczne kierunki myślenia.
Uważam za rzecz absolutnie niezbędną, aby pozostał na swym stanowisku obecny Szef Urzędu Rady Ministrów (Michał Janiszewski – przyp. red.).
1 Władysław Baka, ekonomista, profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Członek Rady Ministrów (1981-
-1985), pełnomocnik rządu ds. reformy gospodarczej. Prezes NBP (1985-1988 i 1989-1991). Sekretarz
KC PZPR (1988-1989), członek Biura Politycznego KC PZPR (1988-1990). Przedstawiciel strony rządowej w zespole ds. gospodarki i polityki społecznej w czasie obrad Okrągłego Stołu.
2 Michał Janiszewski, generał dywizji. Od 1972 r. szef gabinetu Wojciecha Jaruzelskiego jako ministra obrony narodowej i przewodniczącego Komitetu Obrony Kraju. Kierował także Urzędem Rady Ministrów (1981–1989). Od września 1989 r. do 21 grudnia 1990 r. był szefem Kancelarii Prezydenta PRL/RP.
3 Bogdan Królewski, doktor nauk rolniczych. Sekretarz i członek prezydium Naczelnego Komitetu Wykonawczego Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Wojewoda bydgoski (1981-1984), a następnie, do 1985 r.,
wiceminister rolnictwa i gospodarki żywnościowej. Uczestnik obrad Okrągłego Stołu. Później zajął się biznesem.
4 Marian Orzechowski, sekretarz KC (1981-1983 i 1988-1989), członek Biura Politycznego (1986-
-1990), minister spraw zagranicznych (1985-1988).
5 Zdzisław Sadowski, profesor ekonomii. Od 1981 r. zastępca pełnomocnika rządu ds. reformy gospodarczej, wiceprzewodniczący i przewodniczący Konsultacyjnej Rady Gospodarczej. W 1987 r. mianowany wicepremierem i przewodniczącym Komitetu ds. Realizacji Reformy Gospodarczej oraz Komisji Planowania przy Radzie Ministrów w rządzie Zbigniewa Messnera. Był autorem podwyżki cen w PRL w 1988 r., która pośrednio doprowadziła do wybuchu fali strajków.
6 Jerzy Bilip, inżynier elektronik. Dyrektor Zakładu Kineskopów Kolorowych Polkolor w Piasecznie, minister przemysłu w rządzie Zbigniewa Messnera (1987-1988).
7 Andrzej Szpringer, historyk. I sekretarz KW PZPR w Lublinie, poseł na Sejm IX kadencji.
8 Tadeusz Sawic, wiceprzewodniczący i przewodniczący ZSP, następnie szef Wydziału Kultury KC PZPR, później założyciel Savim Banku.
9 Witold Trzeciakowski, profesor ekonomii. W 1988 r. w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN. Członek Prymasowskiej Rady Społecznej (1981-1984), przewodniczący Kościelnego Komitetu Rolniczego i Rady Nadzorczej Fundacji Wodnej. Ekspert Solidarności. Podczas obrad Okrągłego Stołu przewodniczący zespołu ds. gospodarki i polityki społecznej. W czerwcu 1989 r. został senatorem I kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego. We wrześniu 1989 r. powołany na stanowisko ministra członka RM w gabinecie Tadeusza Mazowieckiego.
10 Zbigniew Wnęk, członek Stronnictwa Demokratycznego; pracownik Ośrodka Badawczo-Doświadczalnego Blach Elektrotechnicznych w Bochni (filia Huty im. Lenina), przewodniczący Rady Zakładowej Związku Zawodowego Hutników.
11 Zbigniew Grabowski, profesor geotechnik. Rektor Politechniki Warszawskiej, członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa PRL Wojciechu Jaruzelskim. Minister kierownik Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń w rządzie Mieczysława Rakowskiego (od 14 października 1988 r. do 1 sierpnia 1989 r.).
12 Witold Jurasz, specjalista międzynarodowych stosunków gospodarczych. Wielokrotny ambasador i reprezentant Polski w organizacjach międzynarodowych.
Foto: Wojtek Łaski/EAST NEWS
Zaufał klerowi, że za oddane przywileje będą lojalnie popierać. Jak się skończyło – wszyscy wiemy.