Nowa książka Jacka Pałkiewicza demaskuje kulisy matactwa i intryg związanych z miejscem narodzin największej rzeki świata
Potrzeba było 12 lat, aby teoria źródła Amazonki ugruntowała się w powszechnej świadomości i stała się uznanym kanonem. To okres niezbędny do zaistnienia w środowisku naukowym, krytyki i weryfikacji pionierskich wyników oraz do wymiany poglądów między geografami. Teza ta, przedstawiona przez międzynarodowy zespół specjalistów kierowany przez Jacka Pałkiewicza, została arbitralnie zaakceptowana w maju ub. roku przez Peruwiańskie Towarzystwo Geograficzne, odcinające się od obiegowych opinii i narosłych kontrowersji.
Teraz ukazała się publikacja „Amazonka. Zagadka źródła królowej rzek” dostarczająca dowody na potwierdzenie tego geograficznego faktu. Kompleksowe badania przyczyniły się do obalenia przestarzałych poglądów, w tym tezy „National Geographic”. Według aktualnego stanu wiedzy Amazonka bierze początek w peruwiańskich Andach, na górze Quehuisha, skąd wypływa strumień Apacheta, źródłowy odcinek Amazonki. W swojej książce Jacek Pałkiewicz demaskuje także kulisy rodzimych matactw i intryg, próbujących deprecjonować to osiągnięcie.
Od połowy ub. wieku przewinęło się wielu pasjonatów przygody, którzy bez jakichkolwiek badań formułowali mgliste poglądy dotyczące domniemanego źródła. Największym powodzeniem cieszyła się hipoteza „National Geographic Magazine”. Jego kartografowie w 1971 r. doszli do wniosku, że miejsce najdalej odległe od ujścia Amazonki znajduje się w jeziorku leżącym na górze Mismi.
„Nie wolno zachowywać się tak, jak robi to National Geographic – twierdzi nestor polskich hydrologów prof. Zdzisław Mikulski – bo na świecie panuje zasada, że to instytucje geograficzne kraju, w którym znajduje się źródło rzeki, orzekają definitywnie o jego położeniu, bo właśnie one najlepiej znają specyfikę tematu”.
Jacek Pałkiewicz, Amazonka. Zagadka źródła królowej rzek, Zysk i S-ka 2009, stron 450, 280 zdjęć kolorowych, cena 39,90 zł
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy